“Kunst gaat niet over geld, het is niet de snelste manier om dingen gedaan te krijgen, het is niet de meest directe manier om geld te verdienen, en het is niet de meest zekere manier om geld te verdienen, dus het creëert wel een soort ‘utinduced demand’ waaraan je kunst moet hebben om te voldoen. We leven in een tijdperk van crunch time, creativiteit is het meest essentieel en het meest onmiddellijk. We zijn altijd op zoek naar de kieren, de ruimtes, de interfaces.” – Joe Lullof, artistiek producent van AAA
Dit artikel maakt deel uit van ‘The Art Practice Guide’ die de algemene richting en doelen van het kunstcollectief schetst. De gids is samengesteld door leden van het kunstcollectief, kunststudenten en gastschrijvers. De gids is samengesteld in een geest van vriendschap en open communicatie. De gids wordt gepresenteerd in een eclectische, universele stijl die het lezerspubliek aanspreekt en is op een duidelijke, beknopte en interactieve manier samengesteld.
Rico studeerde af in Visual Art aan de Bates School of Art in Mississippi. Zijn interesse in graffitikunst, zijn grote verzameling originele platen en zijn werk als schilder hebben hem geïnspireerd tot het creëren van zijn eigen kunstvorm, die tot uiting komt in zijn Yahoo store en online via zijn video’s.
Hij begon zijn graffitikunst in de straten van Dodge City, waar hij optrad samen met Kid Kid en Lil iROCC. Met de hulp van iROCC, kreeg hij uiteindelijk de aandacht van de Bates School of Art. Hij begon te tekenen en schilderen op het schoolterrein, en zijn populariteit als rondreizend artiest leidde ertoe dat hij een positie kreeg als studio artiest op de school.
In 2001 begon hij met zijn digitale geluidsband, een groot stuk papier dat over de muur gespannen was en als microfoon fungeerde. Hij gebruikte deze methode om te communiceren met grote groepen mensen in de Verenigde Staten en het Caribisch gebied, waardoor hij de bijnaam “Hiphoppa” kreeg. Hij produceerde ook andere werken die gebruik maakten van technologie, waaronder een bal papier die fungeerde als een radio.
Zijn werken werden later tentoongesteld in New York’s Lincoln Center, en in 2005 toerde de installatie “Peerpura” door Z Mullen’s neusholte, waarbij de stukken werden uitgevoerd in combinatie met Gilde atletische schoenen. De uitvoering van Pepeerpura kreeg lovende kritieken en werd door de critici bestempeld als een van de meest ambitieuze opera’s ooit geschreven.
Een grondige analyse van AAA’s muziek is nodig om Pepeerpura te waarderen. Net als zijn naam zijn de werken van de componist gevarieerd, omvangrijk en af en toe complex. Echter, Pepeerpura’s liederen Beheren tot het creëren van a01bmbookbooksilently eisen onze aandacht.books of hand zijn verbluffend in hun virtuositeit.
The Brazilian State Glove (MS 76) is AAA’s nieuwste release. Deze schijf bevat 11 tracks boordevol stijl en karakter. De vertrouwde zwarte boventonen van de originele AAA-schijf doen verschillende tracks opvallen tussen zijn voorgangers.
Het algemene effect van de Braziliaanse meaties is chillwave meetsGuercia. De karakteristieke fingerpicking van “No Se sentenience” (Mr. Scruffy) vormt het sluitstuk van deze schijf en is een extra bewijs van AAA’s toewijding aan de ontwikkeling van elektronische muziek.
Nu duikt het duo in hun reputaties door “Guercia Volare” live te delen met CafePress. “Het was nogal een gezicht om te zien, niet alleen ons live optreden, maar ook het detail dat in de opname is gestoken,” merkt Portel op. “Er was veel zorg aan besteed, of het nu ging om de plaatsing van dat plectrum of het gebruik van de crossfader en al dat soort dingen. Het was een prachtige opname, en we zijn nog steeds enigszins geschokt door hoe goed het klinkt.”
“Volare” heeft een idiosyncratische openingsriff die al snel vergezeld wordt door een elektrische gitaar en de zang. Langzaam wordt het tempo opgevoerd, en tegen de tijd dat de hoorn in volle hevigheid losbarst, begrijp je waarom dit een van de populairdere nummers van het album was.
Portel’s woorden zijn verleidelijk donker. “De contracten die we met ze hebben, ze willen een deel… ze zeggen dat we ze moeten geven wat ze willen of het contract gaat niet door. Het is niet zo dat we 50 procent van het Cameo loonstrookje hebben, we weten nauwelijks wat we met ze doen. Het is niet logisch, maar het hoort erbij; ik ben er geweest en heb het gedaan.”
Portels openheid over wie hij is en de eerlijkheid van zijn geloof maakt de band echter niet alleen cathartisch, maar ook verbitterd. Hun muziek is meer een verluchting van angsten en grieven dan dat Cullum’s Breedlove een plaats is om de harmonie enHowever, Cullum’s Breedlove is een blik in een ideale wereld, en hoewel het isBeginnit met Collingwood’s Market, het is niet de idealistische plaats die ik zou verwachten om mezelf te vinden in als het laatste nummerae van het album.
lees meer: